دست در دست هم 13 آبان روزی سرنوشت ساز
این متن از بین پیشنهادات مختلف برای 13 آبان که در اینترنت نوشته شده است گزیده شده و به آن چه که باید در روز 13 آبان انجام دهیم تا به پیروزی برسیم می پردازد؛ تنها اطلاع رسانی و پوستر درست کردن از حرکت کافی نیست ما باید آموزش دهیم مردم را برای آن چه که با آن روبرو می شوند . تا امروز تیم های سرکوبگر نقشه ها و استراتژی خود برای مقابله با تحصن ما را مشخص کرده اند و اگر ما هم این کار را نکنیم قطعا شکست می خوریم پس با خواندن این متن و تایید آن و پخش آن در تمامی سایت هایی که می دانید و ایمیل به دوستانتان و پخش در خیابان ها به صورت شب نامه(دریک صفحه پشت و رو) در این 20 روز باقی مانده بیایید شکست را به آن ها تحمیل کنیم.( متن در ادامه لطفا بخوانید 10 دقیقه وقت شما برای خواندن این مطلب کافی و برابر است برای سقوط این رژیم .) چگونه تحصن را آغاز کنیم؟ ما در تظاهرات 13 آبان بین ساعت 30 :10 تا 12:30 به اوج جمعیتی می رسیم و در خیابانی که در آن در حرکتیم با در نظر گرفتن اینکه شرایط برای نشستن مساعد است یا نه( یعنی در کمترین حالت متصور جمعیتمون بالای 5 یا 10 هزار نفر باشد) در یک اقدام هماهنگ و متحد با هم در دسته های 50 تا 100 تایی گرداگرد یکدیگر در وسط خیابان و پیاده روها خواهیم نشست (هر دسته باید یک لیدر و جیک جانشین لیدر انتخاب کند که این دو باید جوان و قوی باشد . ) و سکوت خواهیم کرد ، سکوت برای اینکه بهانه برای سرکوب ندهیم . (برای هماهنگ و متحد شدن مردم می توان از پا کوبیدن استفاده کرد ؛ فرض کنید مثل همیشه چند هزار نفر دارند دور یک میدان می چرخند یا در یک خیابان راه می روند و چند نفر همزمان شروع به کوبیدن محکم پاها به زمین در حال راه رفتن می کنند و بلافاصله پس از آن مردم به صورت زنجیره وار همین کار را تکرار می کنند ؛ در عرض کمتر از یک دقیقه صدای پاها همچون رژه ارتش در فضا طنین انداز می شود و مردم سریع در کنار یکدیگر جمع می شوند و هسته اولیه شکل می گیرد؛ این اتحاد سریع و همچنین ترسی که این صدای کوبیدن پاها به جان و روان نیروهای سرکوبگر می اندازد توانایی هرکونه عکس العملی را در مقابل این تجمع تا چند دقیقه سلب می کند .) با شروع تحصن در خیابان مطمئن باشید که ماموران رژیم تمامی خیابانهای منتهی به محل تحصن را خواهند بست و از پیوستن دیگران جلوگیری خواهند کرد که با این اقدامات می توان از این کار جلوگیری کرد: 1- طویل بودن صف مردم و منتهی شدن آن به خیابانهای اصلی و ایجاد اختلال در مستقر شدن نیروهای رژیم 2- ایده ایجاد ترافیک مصنوعی توسط صاحبان اتومبیل و یا حتی تصادفهای ساختگی برای جلوگیری از نقل و انتقال نیروهای سرکوبگر (بدون بوق زدن) حتی اگر شد در اتومبیلهای خود به بهانه اینکه در ترافیک گیر کرده اند شب را سپری کنند . در صورت اقدامات خشونت آمیز با متحصنین چه کنیم؟ نیروهای سرکوبگر قطعا با خشونت زیاد و پرتاب گازهای اشک آور به میان جمعیت قصد برهم زدن تحصن را دارند که ما باید این کارها را برای مقابله انجام دهیم: 1- دسته های تشکیل شده باید با حفظ خونسردی و بدون هراس بر اساس تشخیص و دستور لیدر خود جابجایی های موقتی و چند متری انجام دهند برای در امان ماندن از گازهای اشک آور. 2- یادتون باشه که ما در صورت برخورد خشن باید برای حفظ هسته اولیه تحصن ، یک خیابان چند صد متری را به تسخیر خودمون درآوریم و در ابتدا و انتهای آن سنگر بسازیم و از ورود نیروها به آن خیابان تا چند ساعت جلوگیری کنیم این دیگر یک مبارزه است (مبارزه مسالمت آمیز ما نباید منجر به ضعف و کشته دادن ما و شکست تحصن شود.) 3- در صورت شکسته شدن سدهای دفاعی و سنگرها در ابتدا و انتهای خیابان باید تمامی تظاهر کنندگان مثل یک تن واحد عمل کنند و حمله سرکوبگران را با دفاع جمعی خود پاسخ دهند . دسته های 50 تا 100 نفری در صورت حمله سرکوبگران به هر یک از اعضای گروه با تشخیص و دستور لیدر خود به آن ها حمله کرده و اجازه دستگیری یا خشونت علیه هیچیک از اعضای گروه را به سرکوبگران ندهند و گروه ها باید به همدیگر کمک کنند. این نکته از اهمیت اساسی برخوردار است که امنیت همه ما بستگی به اتحاد و یکپارچگی و از خود گذشتگی تک تک ما دارد. ( اگر بصورت سازمان یافته و متحد و براساس دستورات لیدرها با حفظ خونسردی در مقابل سرکوبگران قرار بگیریم مطمئن باشید در روز 13 آبان هیچکس دستگیر یا مجروح نخواهد شد.) اگر توانستیم هسته ی اولیه تحصن را حفظ کنیم چه اتفاقی در پیش روی ما است؟ در صورت حفظ هسته ی اولیه تحصن برای چند ساعت از خیابانهای اطراف جمعیت میلیونی به آنها خواهد پیوست ثانیاٌ وقتی کسانی که در خانه و ادارات و جاهای دیگر هستند بشنوند که این هسته جمعیتی مردمی مثلا در فلان محل شکل گرفته با اطلاعاتی که قبلا از طریق اطلاع رسانی( که ما در این روزها مشغول آن هستیم ) گرفته اند مطمئنا به جمعیت می پیوندند . اضافه شدن مردم به محض اطلاع از خیابانهای اطراف مانند رودخانه ای که از پشت سد راه گریز پیدا کرده شدت خواهد گرفت و به مردم نشسته در خیابان ملحق خواهند شد ؛ حتی سیل جمعیت از شهرهای اطراف تهران و شهرهای دیگر به سمت این جمعیت نشسته روانه خواهد شد. برای تسریع در این امر اطلاع رسانی لحظه به لحظه لازم است؛ کسانی که در تحصن شرکت کرده اند باید با موبایل هایشان اگر قطع نباشد اس ام اس بزنند و تلفن کنند به افراد دیگر و از آن ها بخواهند که به ایشان بپیوندند و افراد دیگر باید سریعا اطلاع رسانی اینترنتی را شروع کنند و فیلم ها و عکس ها را
بفرستند وی اینترنت تا رادیوها و تلویزیونهای بین المللی این موضوع را اعلام کنند و بعد هم شبکه های فارسی در خارج از ایران و آن وقت دیگر همه چیز برای نظام از دست رفته تلقی می شود. در ضمن در روز نخست حرکت کارمندان و کسانی که نمیخواهند به کارشان لطمه ای وارد شود در عصر و ساعت پایانی شب ملحق شوند. توجه کنیدکه خیابان انقلاب و خیابانهای منتهی به دانشگاه تهران به دلیل برگزاری نماز جمعه حتما باید در حیطه تحصن مردم باشد . بعد از پیوستن مردم تعداد دسته ها بیشتر و به جای ده ها نفر ، هزاران نفر در هر دسته جای می گیرند که هر دسته یک لیدر دارد و یک جانشین لیدر. چرا باید دسته تشکیل دهیم؟ ایجاد دسته ها علاوه بر این که امکان مقابله با سرکوب و خشونت را به ما می دهد ، اسکان و تنظیم زمان استراحت را هم آسانتر می کند به طوری که دسته ها باید ساعت استراحت و بیداری شان متمایز از یکدیگر برای دفاع از کل جمعیت باشد یعنی حتی در نیمه شب هم دسته هایی از مردم بیدار باشند. لیدرها امر جابجایی و اسکان مردم در دسته ها را به عهده می گیرند و تنظیم زمان استراحت دسته ها با آن ها است. چه کسانی رهبر تحصن و اعلام کننده خواسته های آن باشند؟ چه چیزی را بخواهیم و چگونه اعلام کنیم؟ 1- انتخاب رهبر اصلی: قبلا گفته شد که دسته های 50 تا صد نفری تشکیل بدهیم که بعد از پیوستن مردم تعداد دسته ها بیشتر و به جای ده ها نفر ، هزاران نفر در هر دسته جای می گیرند و هر دسته یک لیدر و یک جانشین لیدر دارد ؛ حال نوبت آن است که رهبر و سخنگوی حرکت تحصن اعلام شود که این کار با مشورت لیدرها و انتخاب یک فرد از بین کاندیداها باید انجام شود. 2- بیان خواسته هایمان: برای این کار چند راه وجود دارد: i) نوشتن خواسته هایمان روی پارچه نوشته ها و پلاکاردها و در دست گرفتن آن ها ii) ضبط یک فایل ویدئویی از سخنگوی حرکت (با ماسک باید باشد)که خواسته متحصنین را اعلام می کند و پخش آن در اینترنت تا در شبکه های بین المللی به نمایش درآید. 3- چه بخواهیم: ببینید این که ما باید چه چیزی را به عنوان خواسته مان مطرح کنیم بستگی به وسعت و گستردگی حرکت ما در این روز دارد ؛ هرچه این حرکت عظیم تر باشد خواسته ما می تواتد بزرگتر باشد ولی حرکت ما اگر هم ناموفق پیش برود و به آن گستردگی مطلوب نباشد حداقل خواسته ما باید لغو حکم اعدام برای پنج تن از معترضین به نتیجه انتخابات و همچنین آزادی تمامی زندانیان سیاسی که پس از انتخابات دستگیر شده اند و عدم پیگرد افرادی چون بابک داد (روزنامه نگار و وبلاگ نویس) باشد. در روز 13 آبان چه چیزی به همراه داشته باشیم؟ 1- کسانی که در این حماسه شرکت میکنند باید حداقل احتیاجاتشان از قبیل آب و غذا(بیسکوییت و …) را برای مدت 72 ساعت و پتو و لباس های گرم با خود داشته باشند یا این توان را برای مقابله با چنین وضعیتی داشته باشند و یا از طرق دیگری توسط مردم تامین شوند . 2- حمل نمادها و پارچه های سفید همراه با رنگ سبز همیشگی تا نشان بدهیم که جنبش سبز ایرانیان صلح طلب و مخالف جنگ و خونریزی است. 3- حمل پلاکاردها ، بنرها و پارچه نوشته های شعارهای جنبش سبز و علی الخصوص به زبان انگلیسی هم چنین معرفی نخستین حرکت هدفمند جنبش سبز یعنی تحصن سبز برای ایران 4- ماسک های تنفسی آغشته به سرکه و قطره اشک مصنوعی و آب سرد( به تعداد زیاد) برای مقابله با گاز اشک آور . اگر نظر یا پیشنهادی دارید برای ما بفرستید کاری از گروه سبزهای آزادیخواه
دانلود اعلامیه 13 آبان
Advertisements
